Η παθογένεση των εκκολπωμάτων του οισοφάγου μπορεί να είναι πολυπαραγοντική.

Συνήθως αναπτύσσονται λόγω αδυναμίας του μυϊκού τοιχώματος του οισοφάγου, η οποία μπορεί να προκληθεί από φλεγμονώδεις διεργασίες, χρόνια πίεση, ή νευρομυϊκές διαταραχές.

Η διάγνωση των εκκολπωμάτων του οισοφάγου συνήθως γίνεται μέσω ενδοσκοπήσεων, όπως η οισοφαγογαστροσκόπηση, η οποία επιτρέπει την άμεση οπτική εκτίμηση του εσωτερικού του οισοφάγου.

Μπορεί επίσης να γίνει χρήση ακτινογραφιών ή CT scans για πιο λεπτομερή εκτίμηση.

Η θεραπεία των εκκολπωμάτων του οισοφάγου εξαρτάται από το μέγεθος, τη θέση και τη σοβαρότητα των συμπτωμάτων.

Μικρά εκκολπώματα χωρίς συμπτώματα συνήθως δεν απαιτούν θεραπεία.

Σε πιο σοβαρές περιπτώσεις, οι θεραπείες μπορεί να περιλαμβάνουν φαρμακευτική αγωγή, διατροφικές αλλαγές, ή ακόμη και χειρουργική επέμβαση.

Η φαρμακευτική αγωγή μπορεί να στοχεύει στη μείωση της οξύτητας του στομάχου ή στη βελτίωση της κινητικότητας του οισοφάγου.

Διατροφικές αλλαγές συχνά συστήνονται για τη μείωση των συμπτωμάτων και την πρόληψη της περαιτέρω επιδείνωσης της κατάστασης.

Σε περιπτώσεις σοβαρών εκκολπωμάτων που προκαλούν σημαντική δυσφαγία ή άλλα επικίνδυνα συμπτώματα, μπορεί να συστηθεί χειρουργική επέμβαση για την αφαίρεση του εκκολπώματος ή την επανόρθωση του οισοφάγου.

Ειδικά τα τελευταία χρόνια, με την ανάπτυξη της ενδοσκοπικής μικροχειρουργικής, καθίσταται εφικτή η ενδοσκοπική αντιμετώπιση των εκκολπωμάτων του οισοφάγου. Χρησιμοποιώντας νέες μεθόδους όπως η Z-POEM κ.α μπορούν οι ασθενείς να αποφύγουν μεγάλες και δύσκολες χειρουργικές επεμβάσεις.

Είναι σημαντικό η διαχείριση των εκκολπωμάτων του οισοφάγου να γίνεται από εξειδικευμένο ιατρό, ο οποίος θα μπορεί να παρέχει προσωποποιημένη φροντίδα ανάλογα με την κατάσταση και τις ανάγκες του ασθενούς.