Ορισμός

Ο καρκίνος του παχέος εντέρου είναι ένας κακοήθης όγκος που αναπτύσσεται στον βλεννογόνο του παχέος εντέρου ή του ορθού. Αποτελεί έναν από τους πιο συχνούς καρκίνους παγκοσμίως, αλλά είναι συχνά ιάσιμος αν διαγνωστεί έγκαιρα.

Παθογένεση

Η ανάπτυξη του καρκίνου συνδέεται με γενετικές μεταλλάξεις και περιβαλλοντικούς παράγοντες. Οι πολύποδες, ιδιαίτερα οι αδενωματώδεις, μπορούν να εξελιχθούν σε καρκίνο αν δεν αφαιρεθούν. Παράγοντες κινδύνου περιλαμβάνουν την ηλικία, την οικογενειακή προδιάθεση, τη διατροφή πλούσια σε κόκκινο και επεξεργασμένο κρέας, τη χαμηλή κατανάλωση φυτικών ινών και φλεγμονώδεις νόσους του εντέρου.

Διάγνωση

Η διάγνωση γίνεται μέσω κολονοσκόπησης, που επιτρέπει την απευθείας παρατήρηση και τη λήψη βιοψιών. Εξετάσεις κοπράνων για ανίχνευση αιμοσφαιρίνης ή DNA μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως μέθοδοι προσυμπτωματικού ελέγχου. Απεικονιστικές μέθοδοι, όπως αξονική ή μαγνητική τομογραφία, βοηθούν στην εκτίμηση της εξάπλωσης.

Θεραπεία

Η θεραπεία εξαρτάται από το στάδιο του καρκίνου:

• Ενδοσκοπική ή Χειρουργική αφαίρεση: Είναι η κύρια θεραπεία στα αρχικά στάδια.
• Χημειοθεραπεία: Χρησιμοποιείται σε προχωρημένα στάδια ή μετά τη χειρουργική επέμβαση για τη μείωση του κινδύνου υποτροπής.
• Ακτινοθεραπεία: Εφαρμόζεται συχνά στον καρκίνο του ορθού, πριν ή μετά τη χειρουργική επέμβαση.
• Ανοσοθεραπεία: Χρησιμοποιείται σε περιπτώσεις καρκίνου με συγκεκριμένες γενετικές μεταλλάξεις.

Πρόληψη

Ο τακτικός προσυμπτωματικός έλεγχος (κολονοσκόπηση από την ηλικία των 45 ή νωρίτερα αν υπάρχει οικογενειακό ιστορικό) είναι κρίσιμος για την έγκαιρη ανίχνευση των προκαρκινωματωδών μορφών. Ο υγιεινός τρόπος ζωής, η πλούσια σε φυτικές ίνες και λιγότερο σε επεξεργασμένα τρόφιμα διατροφή, καθώς και η διακοπή καπνίσματος και κατανάλωσης αλκοόλ, μειώνουν τον κίνδυνο ανάπτυξης καρκίνου.

Η έγκαιρη διάγνωση και η σωστή θεραπεία αυξάνουν σημαντικά τα ποσοστά επιβίωσης.